Το παρακάτω κείμενο έχει γραφτεί από τον καθ. Κίμων Χατζημπίρο.
Η Ευρωπαϊκή Περιβαλλοντική Πολιτική (ΕΠΠ) ξεκίνησε μέσω προγραμμάτων το 1973, αν και το περιβάλλον δεν περιλαμβανόταν ως αυτοτελής πολιτικός στόχος στο κείμενο της Συνθήκης της Ρώμης του 1957. Με την Ενιαία Πράξη (1987) και, ιδίως, με την Συνθήκη του Maastricht (1992) η περιβαλλοντική ενσωματώνεται σε όλες τις Κοινοτικές πολιτικές και αποτελεί υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η ανάπτυξη της ΕΠΠ ήταν γρήγορη και επιτυχής, με δεδομένες τις βαθιές αλλαγές νοοτροπίας που απαιτούσε τόσο από τον επιχειρηματικό κόσμο όσο και από τον πολίτη-καταναλωτή. Η ΕΠΠ καλύπτει το σύνολο των περιβαλλοντικών θεμάτων πλην περιβαλλοντικών φόρων, πολεοδομίας, τοπίου και ραδιενέργειας.
Η ΕΠΠ βασίζεται προπάντων στην αρχή της πρόληψης και στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Η Ευρωπαϊκή Περιβαλλοντική Πολιτική (ΕΠΠ) ξεκίνησε μέσω προγραμμάτων το 1973, αν και το περιβάλλον δεν περιλαμβανόταν ως αυτοτελής πολιτικός στόχος στο κείμενο της Συνθήκης της Ρώμης του 1957. Με την Ενιαία Πράξη (1987) και, ιδίως, με την Συνθήκη του Maastricht (1992) η περιβαλλοντική ενσωματώνεται σε όλες τις Κοινοτικές πολιτικές και αποτελεί υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η ανάπτυξη της ΕΠΠ ήταν γρήγορη και επιτυχής, με δεδομένες τις βαθιές αλλαγές νοοτροπίας που απαιτούσε τόσο από τον επιχειρηματικό κόσμο όσο και από τον πολίτη-καταναλωτή. Η ΕΠΠ καλύπτει το σύνολο των περιβαλλοντικών θεμάτων πλην περιβαλλοντικών φόρων, πολεοδομίας, τοπίου και ραδιενέργειας.
Η ΕΠΠ βασίζεται προπάντων στην αρχή της πρόληψης και στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Ευχαριστούμε Κίμωνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς στέλεχος της Επιτροπής από το 1984, θα συμφωνούσα χωρίς δισταγμό με την άποψη για σαφέστερο όραμα, περισσότερη φιλοδοξία και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση της Επιτροπής. Ωστόσο στην πράξη τα πράγματα είναι δυστυχώς πιο σύνθετα. Οι απόψεις στα κράτη μέλη απλώνονται σε όλο το φάσμα από τη λαϊκιστική αριστερά ως τη φασιστική δεξιά. Και σε κάποιο βαθμό πρέπει να ληφθούν υπόψη όλες αυτές οι απόψεις. Νομίζω ότι ο Juncker εξέφρασε προσωπική προτίμηση για μεγαλύτερη εμβάθυνση. Προφανώς ο Juncker δεν είναι του μεγέθους του Delors, προφανώς οι εποχές είναι διαφορετικές και προφανώς η Επιτροπή είναι δυστυχώς ο εύκολος στόχος όλων, πολιτικών και ανεύθυνων/απληροφόρητων πολιτών. Αναρωτιέμαι ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις ανά την Ευρώπη αν ο Juncker έπαιρνε σαφή και κατηγορηματική θέση υπέρ μιας ομόσπονδης Ευρώπης.
Με εκτίμηση
Μίλτος Οικονομίδης
Συμφωνώ με τις εκτιμήσεις σας! Πάντως, νομίζω ότι η εμβάθυνση της ΕΕ, έστω και σε ομόκεντρους κύκλους, δεν απαιτεί οπωσδήποτε μια ομόσπονδη Ευρώπη (η οποία βέβαια γεννά πολλές αντιρρήσεις).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παρουσίαση των 5 σεναρίων είναι μια πολύ καλή κίνηση, ως ανάλυση της πραγματικότητας. Ωστόσο, χωρίς να φθάσουμε στο όραμα, θα μπορούσε νομίζω η Επιτροπή να παρουσιάσει και κάποια εργαλεία-στόχους εμβάθυνσης που δημιουργούν θετική προοπτική για τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς (π.χ. συνοριοφυλακή, ξεκίνημα στρατιωτικής ένωσης κ.λπ.).
Κίμων Χατζημπίρος