Παρέμβαση του Γ. Κορκόβελου στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου "Το Νησί που Φεύγει" του Γ. Παγουλάτου:
Η παρουσίαση του βιβλίου σας "το νησί που φεύγει", η Ελλάδα που απομακρύνεται από την Ευρώπη, μέσα σε αγωνία και αβεβαιότητα για το μέλλον και την πορεία της, θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το αφήγημα της Λευκής Βίβλου για το μέλλον της Ευρώπης, όπου το όραμα της για περεταίρω ενοποίηση βρίσκεται σε ένα "σταυροδρόμι" με 5 τουλάχιστον δρόμους, πέντε σενάρια που δεν έχουν χαραχτεί και δεν έχουν αποφασιστεί ακόμα.
Σε αυτό το πλαίσιο προβληματισμού, το σενάριο της Ελλάδας να βγει επιτέλους από την κρίση και να προχωρήσει στην ανάπτυξη γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο, και πιο αβέβαιο.
H Ευρώπη βρίσκεται σε μια βαθιά υπαρξιακή κρίση με το θεσμικό της οικοδόμημα να είναι σαφώς γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό και ελαττωματικό, να δημιουργεί διαιρέσεις, συγκρούσεις, και κυρίως διεύρυνση των ανισοτήτων (και εσωτερικά και με τον υπόλοιπο κόσμο).
Και φυσικά, το πιο σημαντικό, η σημερινή ΕΕ δεν απαντάει στις έντονες φοβίες και ανησυχίες των πολιτών.
Διαβάστε περισσότερα..
Η παρουσίαση του βιβλίου σας "το νησί που φεύγει", η Ελλάδα που απομακρύνεται από την Ευρώπη, μέσα σε αγωνία και αβεβαιότητα για το μέλλον και την πορεία της, θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το αφήγημα της Λευκής Βίβλου για το μέλλον της Ευρώπης, όπου το όραμα της για περεταίρω ενοποίηση βρίσκεται σε ένα "σταυροδρόμι" με 5 τουλάχιστον δρόμους, πέντε σενάρια που δεν έχουν χαραχτεί και δεν έχουν αποφασιστεί ακόμα.
Σε αυτό το πλαίσιο προβληματισμού, το σενάριο της Ελλάδας να βγει επιτέλους από την κρίση και να προχωρήσει στην ανάπτυξη γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο, και πιο αβέβαιο.
H Ευρώπη βρίσκεται σε μια βαθιά υπαρξιακή κρίση με το θεσμικό της οικοδόμημα να είναι σαφώς γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό και ελαττωματικό, να δημιουργεί διαιρέσεις, συγκρούσεις, και κυρίως διεύρυνση των ανισοτήτων (και εσωτερικά και με τον υπόλοιπο κόσμο).
Και φυσικά, το πιο σημαντικό, η σημερινή ΕΕ δεν απαντάει στις έντονες φοβίες και ανησυχίες των πολιτών.
Διαβάστε περισσότερα..
Συμφωνώ με τις εκτιμήσεις σας! Πάντως, νομίζω ότι η εμβάθυνση της ΕΕ,
ΑπάντησηΔιαγραφήέστω και σε ομόκεντρους κύκλους, δεν απαιτεί οπωσδήποτε μια ομόσπονδη
Ευρώπη (η οποία βέβαια γεννά πολλές αντιρρήσεις).
Η παρουσίαση των 5 σεναρίων είναι μια πολύ καλή κίνηση, ως ανάλυση της
πραγματικότητας. Ωστόσο, χωρίς να φθάσουμε στο όραμα, θα μπορούσε νομίζω
η Επιτροπή να παρουσιάσει και κάποια εργαλεία-στόχους εμβάθυνσης που
δημιουργούν θετική προοπτική για τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς (π.χ.
συνοριοφυλακή, ξεκίνημα στρατιωτικής ένωσης κ.λπ.).
Κίμων Χατζημπίρος
Ευχαριστούμε Κίμωνα
ΑπάντησηΔιαγραφή> Ως στέλεχος της Επιτροπής από το 1984, θα συμφωνούσα χωρίς δισταγμό με την άποψη για σαφέστερο όραμα, περισσότερη φιλοδοξία και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση της Επιτροπής. Ωστόσο στην πράξη τα πράγματα είναι δυστυχώς πιο σύνθετα. Οι απόψεις στα κράτη μέλη απλώνονται σε όλο το φάσμα από τη λαϊκιστική αριστερά ως τη φασιστική δεξιά. Και σε κάποιο βαθμό πρέπει να ληφθούν υπόψη όλες αυτές οι απόψεις. Νομίζω ότι ο Juncker εξέφρασε προσωπική προτίμηση για μεγαλύτερη εμβάθυνση. Προφανώς ο Juncker δεν είναι του μεγέθους του Delors, προφανώς οι εποχές είναι διαφορετικές και προφανώς η Επιτροπή είναι δυστυχώς ο εύκολος στόχος όλων, πολιτικών και ανεύθυνων/απληροφόρητων πολιτών. Αναρωτιέμαι ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις ανά την Ευρώπη αν ο Juncker έπαιρνε σαφή και κατηγορηματική θέση υπέρ μιας ομόσπονδης Ευρώπης.
>
> Με εκτίμηση
> Μίλτος Οικονομίδης
Εύστοχο απόσπασμα σχολίου για την Λευκή Βίβλο από το: http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/68156?lang=en, αναδημοσιεύτηκε στα ελληνικά στο: capital.gr
ΑπάντησηΔιαγραφή>>
>> ""Τα σενάρια αποκαλύπτουν δύο σημαντικές αδυναμίες της Κομισιόν. Η πρώτη είναι πως η Κομισιόν έχει χάσει όλη την εξουσία και την φιλοδοξία στο να καθορίσει πώς βλέπει το μέλλον της ΕΕ. Φαίνεται ότι η ομάδα Juncker δεν τόλμησε να δηλώσει ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πάρει η Ένωση. Εν ολίγοις, η Κομισιόν έχει χάσει την πραγματική αίσθηση της πεποίθησης που την κατέστησε αυτή την κινητήρια δύναμη της ενοποίησης υπό την προεδρία του Jacques Delors, από το 1985 μέχρι το 1994.
>>
>> Δεύτερον, τα πέντε σενάρια δείχνουν παντελή έλλειψη στρατηγικής για την ΕΕ. Η Ευρώπη δεν χρειάζεται λίστες για ψώνια ή αλά καρτ μενού. Υπάρχουν αρκετές ρήτρες εξαίρεσης για τα κράτη-μέλη ήδη. Το να προσφερθούν περισσότερες επιλογές αντιστοιχεί με διάβρωση, και όψι με ενίσχυση της ΕΕ.
>>
>> Ο Juncker και η ομάδα του έπρεπε να λάβουν υπόψη τους την ολοένα και πιο μεγάλη δυσπιστία έναντι των εθνικών και ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, καθώς και την άνοδο των ευρωσκεπτικιστικών και λαϊκιστικών κινημάτων. Αλλά το μεγάλο λάθος της λευκής βίβλου είναι ότι υποθάλπει όλες τις διαφορετικές απόψεις. Η Κομισιόν δεν φαίνεται να γνωρίζει πλέον τι πρεσβεύει. Βλέπει πώς τα κοινοβούλια και τα λόμπι των κρατών- μελών ροκανίζουν τις εξουσίες της, ιδιαίτερα στο εμπόριο. Ωστόσο, αργεί πολύ να υπερασπιστεί αυτές τις εξουσίες, οι οποίες έχουν δώσει στην ΕΕ σημαντική οικονομική επιρροή""
>>
>> Κίμων Χατζημπίρος